Archief
In 1997 toonde Witte de With, centrum voor hedendaagse kunst, in Rotterdam de Arena van de Amerikaanse kunstenaar Rita McBride (Des Moines, Iowa 1960). Arena is een grote, ronde tribune die, verdeeld in segmenten, in vier zalen stond opgesteld. Elk segment bestond uit een trapsgewijze stapeling van houten zitbanken. Als een gigantische curve doorsneed Arena zo de gehele verdieping van de tentoonstellingsruimte. Na verschillende presentaties in het buitenland is de Arena nu opgenomen in een grote tentoonstelling van het werk van Rita McBride bij De Pont. De tentoonstelling 472 New Positions zal ook nog te zien zijn in het Kunstmuseum Liechtenstein. Bij de tentoonstelling verschijnt een catalogus met een tekst van Dominic van den Boogerd.
In zijn essay analyseert Van den Boogerd het werk van Rita McBride in de traditie van de beeldhouwkunst en met name in de verhouding tot de Minimal Art uit de jaren zestig en zeventig. De Minimal Art kenmerkt zich door de herhaling van geometrische vormen en volumes en door het ontbreken van een persoonlijk handschrift in de materiaalbewerking of fabricage van het beeld. In schaal en maatvoering manifesteert de Minimal Art zich altijd in een directe relatie tot de omringende ruimte. Tegelijk functioneert de museale context als wezenlijk onderdeel en in zekere zin zelfs als legitimering voor de platen, balken, kubussen en overige materiële verschijningen van de Minimal Art. Het zijn deze aspecten waar Rita McBride in haar werk op reflecteert. Haar beelden ogen dikwijls als abstracte geometrische vormen, maar bij nadere beschouwing blijken de vormen vaak ontleend aan architectuur of aan industriële produkten. McBride problematiseert deze visuele verwantschap door haar beelden in materiaal, maat of titel een onverwachte meerduidigheid te geven. Zo zijn de tribunes van de Arena eigenlijk te groot en te hoog voor de ruimte waarin ze staan opgesteld. Hierdoor krijgt het beeld een vervreemdende functionaliteit. Van den Boogerd schrijft: “…Arena (vestigt) de aandacht op hetgeen zich in, achter, buiten of rond de tentoonstelling afspeelt.
In zijn essay analyseert Van den Boogerd het werk van Rita McBride in de traditie van de beeldhouwkunst en met name in de verhouding tot de Minimal Art uit de jaren zestig en zeventig. De Minimal Art kenmerkt zich door de herhaling van geometrische vormen en volumes en door het ontbreken van een persoonlijk handschrift in de materiaalbewerking of fabricage van het beeld. In schaal en maatvoering manifesteert de Minimal Art zich altijd in een directe relatie tot de omringende ruimte. Tegelijk functioneert de museale context als wezenlijk onderdeel en in zekere zin zelfs als legitimering voor de platen, balken, kubussen en overige materiële verschijningen van de Minimal Art. Het zijn deze aspecten waar Rita McBride in haar werk op reflecteert. Haar beelden ogen dikwijls als abstracte geometrische vormen, maar bij nadere beschouwing blijken de vormen vaak ontleend aan architectuur of aan industriële produkten. McBride problematiseert deze visuele verwantschap door haar beelden in materiaal, maat of titel een onverwachte meerduidigheid te geven. Zo zijn de tribunes van de Arena eigenlijk te groot en te hoog voor de ruimte waarin ze staan opgesteld. Hierdoor krijgt het beeld een vervreemdende functionaliteit. Van den Boogerd schrijft: “…Arena (vestigt) de aandacht op hetgeen zich in, achter, buiten of rond de tentoonstelling afspeelt.