Archief

Henk Visch (Eindhoven 1950) laat in zijn presentatie in de Projectzaal een aantal recente beelden en tekeningen zien. Sinds de jaren tachtig is Henk Visch bekend om zijn figuratieve tekeningen en beelden. Het zijn dikwijls sprookjesachtige gestalten, in beslag genomen door hun eigen wonderbaarlijke gedragingen. In de collectiecatalogus van De Pont schrijft Anouk La Verge: “Tot 1980 werkte Visch alleen op papier. De meeste van zijn tekeningen zijn in enkele zuivere lijnen neergezet. Ze laten vaak sprookjesachtige figuren zien, die met raadselachtige voorwerpen omringd of in de weer zijn. Visch suggereert zo een handelen dat voor zijn personages vanzelfsprekend is, maar laat ze tevens verzinken in een eigen, voor de kijker niet toegankelijke wereld. De tekeningen gelden in het algemeen als zelfstandige werken en vormen een op zichzelf staand onderdeel van Visch’ oeuvre. In sommige van zijn sculpturen lijkt de relatie met zijn tekenwerk evident. Bij Het Beeld bijvoorbeeld, is het alsof de contouren door de hand van een tekenaar zijn neergezet en het beeld pas daarna volume heeft gekregen. Maar meestal is van zo’n stilistische overeenkomst geen sprake. Zijn beelden kunnen variëren van monumentale houtconstructies en grote polyester vormen tot kleine figuren van gevonden materiaal. Wel is Visch er altijd op gericht het associatievermogen van de kijker te prikkelen, ook wanneer die uiteindelijk niet tot de raadselachtige kern van zijn beelden kan doordringen. En daarin ligt de kracht van zijn werk, dat in feite zijn voltooiing vindt in het oog van de kijker. ‘Het kunstwerk,’ zegt Visch, ‘beschikt slechts over één aspect van het kijken, namelijk het gezien worden. Zijn zichtbaarheid is zijn sterkste eigenschap en alleen voor dit doel werd het gemaakt.’ ” Maar de essentie van het werk zit onder de huid van het zichtbare. Het zijn de rijke associaties, de verborgen verhalen en de stille mijmeringen. De raadselachtige kern. In het werk van Henk Visch is deze overal aanwezig, maar nergens zichtbaar.