Tacita Dean

Aan de basis van dit werk ligt de poging van Tacita Dean om de gebeurtenissen rond de dood van een zeezeiler te reconstrueren. De feiten uit 1968 vertellen een bizar verhaal van een man die in een wanhopig verlangen om iets groots te verrichten, besluit om zijn vrouw en kinderen achter te laten. Opgezweept door de plaatselijke middenstand en magistratuur, begint hij onervaren en slecht voorbereid aan een reis om de wereld die zijn dood zal betekenen. Deans film raakt op poëtische wijze aan het gevoel van toenemende eenzaamheid en desoriëntatie dat deze man moet hebben ondervonden. Het geluid van de vuurtoren is een dragend element achter de beelden, waarbij de waarneming van dat geluid voor de kijker van realiteit naar verbeelding lijkt te verschuiven.