Stan Douglas

De zwart-witfoto’s van Stan Douglas houden verband met zijn film- en video-installaties, in het bijzonder met zijn lopende onderzoek naar modernistisch erfgoed en socio-historische verhalen. Hij ontleent zijn ideeën vaak aan de populaire cultuur en literaire bronnen, waarbij hij de beeldconventies en fotografische genres een nieuw aanzien geeft. Hogan’s Alley is een panoramische blik vanuit vogelvluchtperspectief op het nachtelijke naoorlogse Strathcona, dat lijkt te gloeien alsof het op een scherm is geprojecteerd.

De digitaal gereconstrueerde scène is gedestilleerd uit de online iOS-app Circa 1948 van de kunstenaar, die de toeschouwer als het ware onderdompelt in de wereld van Hogan’s Alley en het Hotel Vancouver. In de foto is het onderscheid tussen fictie en werkelijkheid vervaagd. Het met complexe historische precisie weergegeven digitale beeld creëert een hyperrealistische intensiteit door de overdaad aan details, die verdergaat dan wat met een cameralens kan worden vastgelegd. Het beeld wordt zo losgekoppeld van zijn verankering in de tijd, waardoor het verleden een plaats krijgt in het heden, een veelvoorkomend effect in de kunstwerken van Douglas.

Het onderzoek voor het 3D-computermodel van de mise en scene vond plaats op basis van een archief met foto’s. Die brachten de multiraciale buurt in kaart nadat was bepaald dat de wijk in 1972 zou worden afgebroken als onderdeel van de “stadsvernieuwing”, waarbij ook het Georgia Viaduct werd aangelegd. Straat voor straat is elk gebouw vanuit verschillende hoeken systematisch vastgelegd met open stukken die staan voor lege percelen. De nieuwe werken van Douglas, die zijn gebaseerd op historisch onderzoek voor zijn cinematografische toneelproductie Helen Lawrence, a multimediale film noir-thriller, verwijzen naar sociale spanningen die vandaag de dag nog steeds bestaan.