Mark Wallinger

Veel van Wallingers werk stelt maatschappelijke kwesties aan de orde. Pamflettistisch wordt zijn kunst echter nooit. Door hun dubbele bodems en ongerijmdheden onttrekken de werken zich aan een eenduidige interpretatie. Ook als het om zijn eigen naam gaat, weet Wallinger optimaal gebruik te maken van de meerduidigheid ervan. Honderd verschillende stoelen zijn op de rugleuning gemerkt met de letters ‘mark’. Is Mark de eigenaar van de honderd stoelen, of horen er mensen te zitten die Mark heten, misschien Wallinger zelf? Of verwijst het naar de evangelist Marcus? Het zou echter ook zo kunnen zijn dat de stoelen simpelweg gemerkt zijn met het woord dat letterlijk hun markering beschrijft (‘to mark’). De koorden verbeelden zowel een poppenkast, een perspectiefoefening, als een moment van uitstraling.