Marc Mulders

De uitdrukking van leven en sterven, dood en herrijzenis, heeft in de westerse schilderkunst lange tijd centraal gestaan en Mulders plaatste zich als jong kunstenaar bewust in die traditie. Tegenover de onontkoombare sterfelijkheid toont de kunstenaar echter ook de schoonheid van het leven en Mulders’ schilderijen zijn vaak onbeschaamd mooi. De pasteuze verf spat van het doek, de kleuren stralen in felheid of liggen juist verscholen in prachtige nuanceringen. Kwaststreek en lijnvoering zinderen van energie en expressie. Tot aan de rand van de esthetiek gaan de stillevens met bloemen. Knoppen, kelken en volle meeldraden getuigen van de zinnelijkheid van het leven. Ook deze pracht heeft echter een kortstondigheid die ons onze vergankelijkheid doet beseffen. Mulders schildert de natuur in alle stadia van bloei en verval.
Hij schildert het leven als het in schoonheid openbarst en hij betrapt het moment waarop het zich te ruste legt.

Het huidige atelier van Marc Mulders is een stal temidden van velden vol wilde bloemen. Hij noemt zijn tuin ‘mijn eigen Giverny’, een verwijzing naar de beroemde tuinen van Claude Monet, een groot voorbeeld voor hem. In zijn schilderijen, die in de loop der tijd steeds abstracter zijn geworden, volgt hij de loop van de natuur om hem heen: 'In de lente en de zomer snuif ik de geuren op. In de herfst schilder ik met de echo van die bloemenpracht in mijn hoofd. En in de winter word ik gedreven door het verlangen naar de nieuwe bloemen die zullen opkomen op mijn akker'.