Jan Andriesse

In Symmetrie van het water en Regenboog (ook in onze collectie) plaatst de kunstenaar zichzelf voor het probleem natuurkundige verschijnselen in een schilderij te materialiseren. Hij neemt daarbij een bijna wetenschappelijke houding aan. In zijn schilderijen is het resultaat geen afbeelding van deze verschijnselen maar een benadering van hun wezen, van wat ze in essentie zijn. Regenboog is illusionistisch en atmosferisch. Symmetrie van het water is dat echter allerminst. Het is een geometrische compositie in zwart en wit die door zijn horizontaliteit iets landschappelijks oproept. Door de witte verf heen schemert onder de horizontale zwarte balk de reflectie van de zwarte blokken bovenin het beeld, wat een weerspiegeling als in een wateroppervlak suggereert. Maar van symmetrie lijkt hier geen sprake, want waar is dan die zwarte balk zelf?