Guido Geelen

In 1996 toen dit beeld ontstond, waren de draaitelefoon en de kolenkachel al hopeloos ouderwets. Geelen koos 'prototypes' met markante vormen in plaats van de afgevlakte, plattere modellen die we nu gebruiken. De afzonderlijke elementen kunnen worden gelezen als een driedimensionale nature morte.
Geelen maakt het proces van het bronsgieten inzichtelijk in dit werk. De gietkanalen, onvermijdelijke overblijfselen die gewoonlijk na het stollen worden verwijderd, vormen hier de aderen die het werk in leven houden.
De 'binnenkant' van het beeld vertoont een reliëfstructuur. Geelen maakte met een kwastje Pollockachtige drippings in de was. Dit is een van de manieren waarop hij naar zijn inspiratiebronnen binnen de kunstgeschiedenis verwijst.