David Claerbout

Sunrise (2009), een 18 minuten durende video installatie, dompelt de kijker onder in vrijwel volledige duisternis en het duurt even voordat de ogen in staat zijn de in het ochtendgloren opgenomen filmbeelden te zien. Een huishoudelijke hulp is aan het werk in een modernistische villa. Ze ruimt op, veegt het terras en zet het ontbijt klaar. Haar zorgvuldige, haast elegante bewegingen passen wonderwel bij de strakke geometrie van het huis. Als de vrouw klaar is met haar werk fietst ze weg en maakt de duisternis plaats voor een de plotseling opkomende stralende zon, die de kijker even verblindt terwijl muziek aanzwelt (Rachmaninov's Vocalise). De balans slaat in deze laatste minuten van de film om en stille perfectie verandert in een golf van emotie. Het einde is gefilmd als een klassieke afsluiting, maar voelt eerder als een nieuw begin.