Het Braziliaans-Duitse duo Bárbara Wagner (1980, Brasilia) en Benjamin de Burca (1975, München) produceert sinds 2011 film- en video-installaties in nauwe samenwerking met de muzikanten en performers die erin optreden. Hun korte, verhalende films zijn een mengsel van fictie en documentaire. Steeds staat een specifiek sociaal-cultureel fenomeen centraal.
One Hundred Steps (2020) is geïnspireerd op de documentaires van de Ierse filmmaker Bob Quinn over de historische relatie tussen Ierland en Noord-Afrika. De culturen van Afrika en Ierland zijn volgens Quinn, die in de film van Wagner en De Burca een cameo appearance maakt, deel van een gezamenlijke ‘Atlantische’ cultuur. Zo zou de specifieke cadans van Ierse traditionele zang een onmiskenbaar Arabische dynamiek hebben. De kunstenaars hebben dat idee op een fascinerende manier ingezet om de twee culturen door de tijd heen en via de muziek opnieuw met elkaar te verbinden. Het eerste deel speelt zich af in een 17e-eeuws Iers landhuis, het tweede deel in een statige 19e-eeuwse stadsvilla in Marseille. Gestaag voert de camera langs de kamers en gangen van beide huizen, die nu in gebruik zijn als musea. De Ierse en Noord-Afrikaanse bezoekers die in deze geladen decors ronddwalen, ontpoppen zich gaandeweg als volksmuzikanten die samen de ritmes en klanken van de ‘Atlantische’ cultuur letterlijk nieuw leven inblazen.
Deze verrassende en meeslepende docufictie won in 2021 de Duitse Gouden Lola voor beste experimentele korte film. Maar eigenlijk schieten woorden hier tekort, want als One Hundred Steps iets duidelijk maakt, dan is het dat er geen kunstvorm zó direct spreekt en verbindt als muziek.