Archief

Nog niet eerder was in Nederland werk te zien van Robert Therrien (Chicago, 1947). De Pont wijdt een grote tentoonstelling aan de sculpturen en tekeningen van deze Amerikaanse kunstenaar, die sinds het begin van de jaren 80 werkzaam is in Los Angeles. Therrien richt zich op het alledaagse. In zijn kunst krijgen heel gewone, vaak huishoudelijke gebruiksvoorwerpen een dimensie die hen letterlijk en figuurlijk onontkoombaar maakt. De tentoonstelling omvat elf grote sculpturen en installaties en een veertigtal werken op papier. De werken op papier dateren uit de jaren 1991-2009. Bij de sculpturen ligt de nadruk op het werk uit de afgelopen jaren. De onlangs voltooide installatie Transparent Roomwordt op deze tentoonstelling voor het eerst gepresenteerd. Robert Therrien heeft in de afgelopen jaren naam gemaakt met zijn monumentale sculpturen en installaties. In 1994 verraste hij de kunstwereld met een sculptuur die de gedaante had van een tafel met stoelen. In materiaal en vorm volgde Under the Table het voorbeeld tot in de kleinste details, alleen in schaal week de sculptuur dramatisch af. Het eetkamerstel van donker gelakt hout heeft zulke proporties aangenomen dat een volwassene zonder zijn hoofd te stoten onder de tafel door kan lopen. Sindsdien heeft  Therrien ook borden, metalen klaptafels en bijpassende stoelen, een oliespuitje en een verrijdbaar bordenrek aan een dergelijke metamorfose onderworpen.  Schaalvergroting is in zijn kunst als middel ingezet om de ervaring van het eigen lichaam op scherp te zetten en een interactie te bewerkstelligen tussen kijker, kunstwerk en omgeving. Behalve een fysieke, hebben de sculpturen ook een gevoelsmatige uitwerking. Therrien kiest zijn motieven niet alleen op grond van hun formele kwaliteiten, maar ook vanwege hun associatieve impact. Door hun afmetingen zullen de verschillende versies van No Title (Table and Chairs) bij menigeen de herinnering oproepen aan de tijd toen de ruimte onder de tafel nog genoeg plek bood voor een geheim onderkomen. Behalve het formaat is ook de anonieme vormgeving van de voorwerpen die Therrien als uitgangspunt dienen, een belangrijk instrument. Iedereen herkent de klaptafel en klapstoelen, het oliespuitje, de pannen en de diepe borden, die in No Title (Stacked Plates) zijn opgetast tot een wankele, vervaarlijk hoge stapel, vanuit zijn eigen leefwereld. In de sculpturen van Therrien zijn ze vertrouwd maar tegelijkertijd raadselachtig en bevreemdend.  Niet alleen in de sculpturen ook in zijn tekeningen weet Therrien het alledaagse een bijzondere magie te geven en ook hier speelt schaal een belangrijke rol. Therrien richt zich in zijn werken op papier, waarin hij een veelheid aan materialen en technieken toepast, echter juist op het kleine. Hoe nietig de motieven soms ook zijn, ze beheersen het vlak. De motieven lijken afkomstig uit de wereld van de strip en zijn teruggebracht tot hun meest kernachtige vorm. Net als bij de sculpturen, behoren de duiveltjes, een babykopje, een hoofdje met een wijzende hand, een galg, strik of rookwolkjes in de tekeningen tot het collectieve geheugen. De sfeer is speels en licht, met een vleugje humor en nostalgie en soms een wat dreigender ondertoon. Gebruikmakend van principes als vergroting, verkleining en abstrahering opent Therrien verrassende perspectieven. Hij onderzoekt de band tussen de mens en de dingen om hem heen en nodigt de kijker uit om zijn betrekkingen tot het alledaagse te herzien.