Archief

De Tilburgse kunstenaar Koen Delaere (1970) heeft in 1995-96 in één van de gastateliers van De Pont gewerkt. Al bij zijn afstuderen aan de Academie voor Beeldende Vorming viel zijn werk op door de grote eigenzinnigheid waarmee hij als het ware de hele schilderkunst opnieuw wilde uitvinden. Centraal hierbij staan begrippen als groei, woekering en verandering. Delaere laat zijn schilderijen en tekeningen ontstaan in een proces van voortdurende groei en aanpassing. Zijn tekeningen begint hij vaak met een herkenbaar motief als een tak, een bloem of een dier. Dit lijnenspel laat hij vervolgens verder groeien in een wirwar van abstracte vormen. Het resultaat is een grillige compositie waarin de aandacht vooral wordt getrokken door de gelaagdheid, het handschrift en de dynamiek van het beeld.

Ook in zijn schilderijen streeft Delaere naar een dynamisch beeld dat ontstaat uit de onvoorspelbare ‘chemie’ van materiaal, handeling en toeval. Soms kan deze chemie ook letterlijk worden genomen met betrekking tot de wijze waarop de verf mengt, droogt en kleurt. Delaere gebruikt verschillende soorten verf en brengt deze in brede bewegingen op het doek. Strepen, vegen, vlekken en spatten vormen de sporen van de handeling en geven het doek structuur en reliëf. De kleuren zijn uitbundig of ingetogen en de verf ligt in vele lagen op het doek. Hoewel sommige werken associaties met het landschap kunnen oproepen, is dit geen bewuste thematiek voor Delaere. Eerder toont hij zich gefascineerd door het samengaan van afstand en detail, kleur en structuur, vorm en verandering, materiaal en beeld. Aspecten van transformatie die nog altijd de essentie van schilderkunst vormen.