Archief
Katharina Grosse
Two Younger Women Come In And Pull Out A Table
16 feb - 9 juni 2013
werk in collectie
De Duitse kunstenares Katharina Grosse (Freiburg, 1961) is vooral bekend door haar installaties waarin de schilderkunst, letterlijk en figuurlijk, een nieuwe dimensie krijgt. In De Pont zal zij in de grote zaal een enorme installatie realiseren met 68 grote en ter plekke beschilderde ballonnen, waarvan sommige een doorsnede hebben van wel vier meter. Behalve dit kleurige woud van ronde vormen, maken ook een bijna zaalvullende ‘zwerfkei’, een stapeling van langgerekte vormen van styrofoam en een twaalftal schilderijen uit de periode 2002 tot 2012 deel uit van deze expositie, waarin de schilderkunst zich in vele gedaantes vertoont.
In het werk van Katharina Grosse zoekt de kleur zijn eigen weg, zonder zich een halt toe te laten roepen door de begrenzing van een doek, de reikwijdte van het menselijk lichaam of de regels van de esthetiek. Met de beschildering van architecturale ruimtes zette zij rond 2000 een belangrijke stap in de ‘bevrijding’ van de schilderkunst. In diezelfde tijd begon zij het verfpistool als schilderinstrument te gebruiken. Gekleed in een beschermend pak en voorzien van mondkap en oordoppen, maakt zij sindsdien bijna al haar schilderingen met dit voor de industrie ontwikkelde apparaat. Dankzij het verfpistool, dat via een slang verbonden is met een compressor, kan zij sneller werken en komen ook moeilijk te bewerken plekken binnen bereik. Behalve een praktische oplossing voor het beschilderen van vaak grote ruimtes en oppervlakken, bracht de techniek ook een andere benadering van het schilderproces met zich mee.
Toen Katharina Grosse begin jaren ’90 voor de schilderkunst koos, beperkte ze zich aanvankelijk tot een zeer elementaire vorm van schilderkunst. Met een brede kwast en een gelijkmatige streek bedekte ze het doek met uniforme kleurvelden. Wat voor veel schilders van de oudere generatie een eindpunt was, betekende voor haar echter het begin van een ontdekkingstocht waarin zij de vitaliteit van de schilderkunst steeds opnieuw beproefde. Naar aanleiding van haar tentoonstelling in MASS MoCa in North Adams zei ze in een interview uit 2011 daarover tegen Anthony Byrt: ‘Het abstract expressionisme opende nieuwe gezichtspunten, maar stond de ontwikkeling van de schilderkunst tegelijkertijd tot op zekere hoogte in de weg. Door het illusionisme te ontkennen reduceerde het het schilderen tot het opbrengen van verf op een plat vlak. Ik heb een heel andere benadering. Ik geloof niet in de schilderkunst als een samenhangend, gesloten systeem dat binnen eigen grenzen opereert. In plaats van een keuze te maken tussen de schilderkunst als venster of als plat vlak, beschouw ik alles als venster: u bent een venster, het venster is een venster, de auto is een venster. Voor mij is alles een illusionistisch oppervlak en is het schilderen een manier van denken - een manier om die illusoire elementen aan elkaar te koppelen. Dat verbindingsproces is steeds aan verandering onderhevig. Ik stel geen regels op volgens welke dat denken zich moet voltrekken. Evenmin staan het resultaat of de regels om die uitkomst te bewerkstelligen, van te voren vast.’
Bekijk hier een video over de opbouw van deze tentoonstelling.