Archief
De Franse kunstenaar Jean Pierre Raynaud (1939) volgde een opleiding tot tuinman, maar besloot na enkele jaren om hier niet in door te gaan. De keuze voor het kunstenaarschap maakte Raynaud na een lange periode van zelfreflectie en zonder academische scholing. Het was de periode waarin de kunstenaars van het Nouveau Réalisme kunstwerken maakten die werden opgebouwd uit allerlei gewone materialen en objecten. Raynaud wilde echter niet de oppervlakkigheid van ons bestaan maar juist de spiritualiteit ervan tot uitdrukking brengen.
De kunstenaar noemt zijn vroege werken 'Psycho-Objets' en geeft daarmee de sterke emotionele lading ervan aan. Veel van de objecten hebben door hun aard en kleur de werking van tekens en signalen die waarschuwen voor dreiging en gevaar. Dit wordt nog versterkt doordat Raynaud zijn werk dikwijls uit reeksen van identieke objecten of afbeeldingen laat bestaan. Raynauds fascinatie voor een uniforme en seriële beeldtaal vindt zijn hoogtepunt in het gebruik, vanaf 1971, van de vierkante, witte tegel. Dit keramische massaprodukt is bepalend voor bijna al zijn verdere werk. De witte tegel representeert industriële perfectie, hygiëne en banaliteit tegelijk.
Het verst doorgevoerde gebruik van de witte tegels is een door Raynaud zelf gebouwd huis in een buitenwijk van Parijs. In 1974 opende hij 'la Maison de La Celle-Saint-Cloud' waarvan alle wanden, vloeren en plafonds zijn betegeld. Met de witte tegels maakte Raynaud ook een groot aantal wandobjecten (Carrelages) en sokkels (Stèles). Het huis La Celle-Saint-Cloud leidde verder tot de bouw van een aantal betegelde ruimtes en cabines (Espaces zéro) die de absolute leegte lijken te celebreren. De Pont heeft een van deze werken, Container uit 1989, in de verzameling.
In 1988 sluit Raynaud La Celle-Saint-Cloud voor het publiek. Vijf jaar later breekt hij het huis af en gebruikt de brokstukken voor een enorme installatie in het Musée d'art contemporain (CAPC), Bordeaux. Een groot deel van dit aangrijpende werk is nu in Tilburg te zien.