Archief

Opnieuw een bijzonder samenwerkingsproject van twee kunstenaars, die elkaar echter al goed kennen: Jeroen Doorenweerd (Terneuzen, 1962) realiseerde in 1993 het allereerste project in de toen nog behoorlijk kale tuin van De Pont. Zijn toen vijfjarige zoon Mischa (Tilburg, 1988) speelde op de loopplanken, trappen en uitkijkposten die hij in de tuin geplaatst had. Hij heeft zich in korte tijd bewezen als een kunstenaar met een eigenzinnige kijk op de wereld die hij voor anderen vorm geeft in beelden en installaties. Nu exposeren vader en zoon samen in de podiumzaal, als gelijkwaardige kunstenaars.

Jeroen heeft na de tuin van De Pont veel werk gemaakt in de openbare ruimte, vaak met een architectonisch karakter. Maar sinds enkele jaren is hij teruggekeerd naar het schilderen. Daarbij gaat het hem om de intense aanwezigheid in het moment, het overweldigd worden door de energie die in de handeling van het schilderen zit. Voor het project Zinging Tangerine (2014) veranderde hij samen met Koen Delaere de Vleeshal in Middelburg in een groot atelier waar bezoekers binnen konden lopen. Er werd uiteraard geschilderd, maar ook gekookt en gegeten, er waren filmvertoningen en yogalessen, er werden workshops gegeven in zwaardvechten en oesters zoeken – het volle, gulzig genoten leven was onlosmakelijk verbonden met de beschilderde doeken die uit die periode voortkwamen.
In het werk van Mischa is altijd beweging en leven, van bijvoorbeeld planten, wind of vuur. In zijn installaties gebruikt hij uiteenlopende materialen: gevonden of gemaakte objecten, video, sculpturen of teksten. Zelf zegt hij over zijn werk: ‘Ik stel me voor dat ik over de wereld loop, en dat er dingen uit mijn flanken vallen.’ Voor het festival Incubate in Tilburg maakte hij in 2014 Crackling tail to golden wave, dat bestaat uit sculpturen en vuurwerk. In Cold drinks (2013) konden bezoekers een flesje frisdrank uit een koelkast pakken en de lege flesjes op een plateau plaatsen. Gaandeweg ontstond een speelse compositie, doordat bezoekers op elkaar reageerden door te stapelen of patronen te vormen. Met ieder werk creëert hij een heel eigen sfeer, waarbij de toeschouwer deelnemer wordt. Hoe divers zijn werk op het eerste gezicht ook lijkt, de grondtoon van frisheid en energie is steeds herkenbaar.
In The Old Man and the Sea vertelt Ernest Hemingway over een oude visser, die een vis vangt zo groot als zijn bootje. Het verhaal van de krachtmeting tussen de man, de zee en de vis is hoogst individueel en specifiek, maar juist daardoor drukt het een universele ervaring uit. Een paar jaar geleden gaf Jeroen zijn zoon het boek cadeau, en ter voorbereiding van deze expositie lazen ze het beiden opnieuw. Allebei herkennen ze in hun werkwijze iets van de intense zintuiglijkheid waarmee Hemingway iedere handeling van de visser beschrijft.
Bij Mischa wordt die intensiteit versterkt door het tijdelijke karakter van veel van zijn werk. De blik van de bezoeker wordt even gekanteld, de zintuigen worden op scherp gezet, het bewustzijn van de omgeving wordt verruimd en verdiept. Bij Jeroen zijn de sterke zintuiglijke indrukken tijdens het schilderen bepalend voor het karakter van de schilderijen. Als vervolg op Zinging Tangerine reisde Jeroen in de zomer van 2016 met Koen Delaere door Californië. Op het strand spreidde hij grote doeken uit en beschilderde die ter plekke, de branding met surfers vlakbij.
Mischa en Jeroen geven elk op een geheel eigen manier uitdrukking aan een verliefdheid op het leven. Tussen vader en zoon spelen onvermijdelijke krachten van beïnvloeding en losmaking. De wrijvingen en de verschillen van inzicht krijgen een plek in de tentoonstelling. De twee zoeken nadrukkelijk niet naar consensus, maar laten allebei de volle bandbreedte van hun werk zien. Vanzelf zal blijken waar overlap is en waar contrasten ontstaan. The Holy Spirit is de derde kracht van de drie-eenheid, de energie die vrijkomt wanneer het werk van vader en zoon wordt samengebracht in één ruimte. 

_{De werken van Jeroen Doorenweerd in de tentoonstelling zijn tot stand gekomen met financiële steun van het Mondriaan Fonds.}