Archief

Arno Kramer (Winterswijk, 1945) is een tekenaar pur sang, die de kwaliteiten en mogelijkheden van het medium ten volle benut. Zijn manier van tekenen is zeer herkenbaar, niet alleen door de combinatie van abstracte en figuratieve elementen, maar ook door de fijnzinnigheid en melancholieke sfeer – ze zijn wel getypeerd als ‘delicate and vulnerable’. Het is een karakteristiek die ook opgaat voor de zeer grote, soms wandvullende tekeningen waarvan er, naast de bladen van bescheidener formaat, eveneens enkele worden getoond op bij De Pont. Een beperkt aantal motieven keert in Kramers tekeningen telkens terug: behalve het vrouwelijk lichaam en het portret, zijn dat dieren als hazen, reeën, een wolf of zwanen. Een enkele keer wordt het veld ingekaderd door een paar boomstammen, maar de ruimte die de tekeningen creëren, is vooral een mentale. Abstracte groeisels en geometrische constructies, strak getrokken lijnen en spontaan uitwaaierende kleurvlekken bieden de figuratieve motieven tegenspel. Een haas wordt ingesloten door evenwijdige lijnen die het weerloze dier vanaf de zijkanten van het blad belagen. In een andere tekening lijkt een kring van golvende lijnen twee reeën juist beschutting te bieden. Kramer varieert steeds in de manier waarop hij abstracte en figuratieve elementen tegen elkaar uitspeelt.
Geen van beide voert de boventoon, de uitkomst blijft onbeslist. In de recente tekeningen verschijnen ook nieuwe motieven. In een aantal bladen hebben de hazen, wolven en reeën het veld geruimd voor verlaten stadsgezichten en is de tere transparantie van aquarel ingeruild voor grote, zwarte vlakken in houtskool. De eerste tekening ontstond tijdens een verblijf in het Noord-Ierse Portadown en groeide uit tot een reeks, waarin Kramer huizenblokken, gebouwen en een begraafplaats die hij zag tijdens reizen naar onder andere Madrid en Berlijn, heeft omgevormd tot anonieme, donkere silhouetten. Ook hier doemen onverklaarbare en spookachtige vormen op, die de tekeningen iets mysterieus en bijna onheilspellends geven. Kramer gebruikt de tekenkunst niet als middel om iets vast te leggen maar om iets op te roepen. Daarbij maakt hij dankbaar gebruik van de wendbaarheid die het medium eigen is. Flexibiliteit maakte de tekenkunst van oudsher bij uitstek geschikt voor een ondersteunende rol in het ontstaansproces van een schilderij of beeld. Bij Kramer is het tekenen echter doel op zich. luister hier naar een interview met Arno Kramer bij NTR Kunststof radio