Robert Therrien

Robert Therrien groeide op in San Francisco en verhuisde in 1971 naar Los Angeles. Begin jaren 80 werd hij bekend met objecten die hij baseerde op eenvoudige voorwerpen als schenkkannen, tafels en deuren. Inmiddels genieten zijn tot sculpturen getransformeerde alledaagse voorwerpen grote bekendheid, niet in de laatste plaats door hun vaak enorme schaalvergroting. Deze werken lijken deel uit te maken van een wonderlijke maar toch vertrouwde wereld en prikkelen de kijker het object en zijn omgeving met andere ogen te aanschouwen.

Therrien’s werk is vaak in verband gebracht met Pop art en er lijkt ook een verwantschap te zijn met het werk van de Surrealisten. Zijn vermogen om een ongewone, andere werkelijkheid op te roepen, die dan weer bedreigend lijkt en dan weer speels, maakt hem tot een van de meest intrigerende kunstenaars van onze tijd.

Behalve een fysieke, hebben zijn sculpturen ook een gevoelsmatige uitwerking op de kijker. Therrien koos zijn motieven niet alleen op grond van hun formele kwaliteiten, maar ook vanwege hun associatieve impact. Door hun afmetingen zullen de verschillende versies van No Title (Table and Chairs) bij menigeen de herinnering oproepen aan de tijd toen de ruimte onder de tafel nog genoeg plek bood voor een geheim onderkomen. Behalve het formaat is ook de anonieme vormgeving van de voorwerpen die Therrien als uitgangspunt dienden, een belangrijk instrument. Iedereen herkent de klaptafel en klapstoelen, het oliespuitje, de pannen en de diepe borden, die zijn opgetast tot een wankele, vervaarlijk hoge stapel, vanuit zijn eigen leefwereld. In de sculpturen van Therrien zijn ze vertrouwd maar tegelijkertijd raadselachtig en bevreemdend.

Niet alleen in de sculpturen ook in zijn tekeningen wist Therrien het alledaagse een bijzondere magie te geven en ook hier speelt schaal een belangrijke rol. Therrien richtte zich in zijn werken op papier, waarin hij een veelheid aan materialen en technieken toepaste, echter juist op het kleine. Hoe nietig de motieven soms ook zijn, ze beheersen het vlak. De motieven lijken afkomstig uit de wereld van de strip en zijn teruggebracht tot hun meest kernachtige vorm. Net als bij de sculpturen, behoren de duiveltjes, een babykopje, een hoofdje met een wijzende hand, een galg, strik of rookwolkjes in de tekeningen tot het collectieve geheugen. De sfeer is speels en licht, met een vleugje humor en nostalgie en soms een wat dreigender ondertoon.