Bettie van Haaster
, woont en werkt in Amsterdam
Het werk van Bettie van Haaster heeft een sterk ruimtelijk karakter, dit bijna in weerwil van de intieme schaal - 35 bij 25 cm is bij haar een gebruikelijke maat. De ingehouden kleuren scheppen een atmosfeer van ruimte en helder licht. Het kleine oppervlak is steeds opgebouwd uit pasteuze verf, waarin een veelheid van penseelstreken zichtbaar is. In hun samenspel creëren deze sporen een soort landschap, alsof een tamelijk uitgestrekt gebied van bovenaf, vanaf grote hoogte wordt bezien. De sporen van het penseel markeren gebieden of dekken deze af; beschrijven paden of wegen die zich vertakken of naar hun beginpunt terugkeren. Maar wat eerst bijvoorbeeld een weg lijkt, kan op een ander moment opdoemen als de schaduw van een langgerekte verhoging in het terrein. Zo klappen positieve vormen om in negatieve, zijn gebieden nu eens als leegte, dan weer als massa te zien.
Zij schildert staande, terwijl het doek voor haar op een tafel ligt die tevens als palet fungeert. De houding heeft iets van schrijven; de afstand is gering. Haar voorkeur voor het kleine formaat heeft te maken met het feit dat zij daarop even snel en direct kan werken als in een tekening. Ze schildert nat-in-nat, op zoek naar een bepaald resultaat maar ook reagerend op toeval, totdat in de verf de juiste samenhang is ontstaan.
Van Haaster tekent veel en intensief. Soms betekent het een onderbreking van het schilderen, een moment van ontspanning om even op andere wijze met hetzelfde bezig te zijn. Soms ligt het schilderen domweg stil, omdat een motief is uitgeput. Dan kan een beginnend idee of het motief dat vastliep, vasthoudend en eindeloos opnieuw worden getekend, terwijl de kunstenaar een uitweg zoekt. In weer andere tekeningen zijn fragmenten uit bestaande schilderijen te herkennen. Het zijn kleine studies, van vaak maar een detail in het schilderij: een overgang van voorgrond naar achtergrond, of een trapsgewijs verloop dat het ene element in de andere doet overgaan.