Beatriz González

Beatriz González werd in 1932 geboren in Bucaramanga, Colombia. Zij studeerde van 1956 tot 1958 architectuur aan de Universidad Nacional de Colombia en van 1959 tot 1962 beeldende kunst aan de Universidad de los Andes in Bogotá. In 1966 studeerde zij een half jaar aan de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam toen zij haar man naar Nederland vergezelde, die als beginnend architect was uitgenodigd om bij het Bouwcentrum in Rotterdam een korte studie te volgen.

Bij terugkeer in Bogotá begon zij reeksen schilderijen, tekeningen, drukwerk en objecten te maken die hun onderwerpen ontlenen aan de omnivore collectie kranten en tijdschrift knipsels die zij inmiddels was gaan aanleggen. Berichten over politici, beroemdheden, reproducties van kunstwerken, bidprentjes, maar ook foto's van slachtoffers van passiemoorden waren aanleiding voor vlakmatig opgezette, figuratieve schilderijen en tekeningen in felle kleuren met een ironisch-kritische ondertoon. Door haar werkwijze werd González gezien als het Latijns-Amerikaanse antwoord op de pop-art, een positie waar ze zichzelf altijd tegen heeft verzet. Liever stelt zij zich, met de nodige zelfspot, op als een ‘perifere schilder’, met een kleurenpalet dat aan de kleuren van haar land verwant is. Door de toenemende wreedheden en politieke incidenten in Colombia nam zij begin jaren negentig een meer donkere, radicale stellingname in. Haar thema’s werden dood, drugs, militairen en guerrillageweld, verdwijningen en recentelijk migratie als nationaal en wereldwijd fenomeen. González heeft tentoonstellingen gehad in musea in Latijns-Amerika, Europa, de VS en Japan. In 2011 wijdde het Museo de Arte Moderno in Medellín een uitgebreid retrospectief aan haar werk getiteld Beatriz González: La comedia y la tragedia. In 2017 reisde een overzichtstentoonstelling langs het CAPC Bordeaux, KunstWerke, Berlijn en het Reina Sofía, Madrid. In 2019 had zij een retrospectief in het Pérez Art Museum in Miami en het Museum of Fine Arts Houston. In 2020 werd dit overzicht getoond in het Centro Cultural de Bogotá, Museo de Arte Miguel Urrutia (MAMU).

In 2014 was González’ werk te zien op de 8ste Biënnale van Berlijn. In 2015 nam zij deel aan de groepstentoonstelling The World Goes Pop in Tate Modern in Londen en aan de groepstentoonstelling Transmissions: Art in Eastern Europe and Latin America, 1960–1980 in het MoMA, New York. In 2017 nam zij deel aan documenta 14 in Athene en Kassel. In 2017 en 2018 was haar werk opgenomen in de groepstentoonstelling Radical Women: Latin American Art, 1960–1985 in het Hammer Museum, Los Angeles, Brooklyn Museum, New York, Pinacoteca de São Paulo. In 2021 toonde zij haar werk in de tentoonstelling Another Energy: 16 Women Artists from around the World in het Mori Art Museum, Tokio.

Het werk van González bevindt zich in vier collecties in Bogotá, Colombia: Museo Nacional de Colombia, Colleción de Arte del Banco de la República, Museo de Arte de la Universidad Nacional en Museo de Arte Moderno. Tevens bevindt haar werk zich in Suramericana de Seguros, Medellín, Museo de Arte Moderno, Medellín, Museo de Bellas Artes, Caracas, Venezuela, Museum of Modern Art, New York, El Museo del Barrio, New York, Tate Modern, London, Museum of Fine Arts, Houston, Deutsche Bank, Frankfurt, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Madrid.