Responsive Box met Achtergrondkleur
te zien

Hamza Halloubi

Its throat is parched with thirst, but it would not accept a single drop of water from alien hands

13 september 2025 - 1 maart 2026
werk in collectie

Vanaf 13 september 2025 presenteert De Pont Museum in Tilburg een dubbele première van de Marokkaans-Belgische kunstenaar Hamza Halloubi (1982). Naast Vizor (2024), Halloubi’s eerste speelfilm over de onoplosbare dilemma’s in het leven en de kunst, wordt zijn meest recente werkgroep, die het lot van Mehdi Ben Barka (1920-1965) als vertrekpunt neemt, tentoongesteld. Halloubi verkent in een indringende en poëtische installatie de rol van kunst in een laatkapitalistische samenleving.

Halloubi werd geïnspireerd door het mysterie rond Mehdi Ben Barka (1920-1965), een prominente revolutionaire Marokkaanse politicus die in 1965 verdween in Parijs. Ben Barka sprak zich openlijk uit tegen de monarchie, pleitte voor een democratisch en antikoloniaal Marokko en was één van de belangrijkste drijvende krachten achter de Tricontinentale Conferentie, een internationale bijeenkomst van bevrijdingsbewegingen uit Afrika, Azië en Latijns-Amerika. De Israëlische onderzoeksjournalist en recent Pulitzerprijswinnaar Ronen Bergman, stelde in 2020 tijdens een radio-interview dat Ben Barka werd vermoord en met medewerking van de Israëlische geheime dienst begraven op de plek waar sinds 2014 de Fondation Louis Vuitton staat, het particuliere museum voor hedendaagse kunst opgericht door multimiljardair Bernard Arnault.

Halloubi gebruikt de vermeende locatie van Ben Barka’s lichaam als vertrekpunt voor een aangrijpende 3D-animatiefilm, die het hart vormt van de nieuwe werkgroep. Hierin laat Halloubi de geest van de oppositieleider dwalen door het lege gebouw van de Fondation Louis Vuitton, dat symbool staat voor de verstrengeling van laatkapitalisme en kunst, terwijl hij zichzelf en de situatie hardop bevraagt. Zo wordt het verhaal van Ben Barka een filosofische bespiegeling die ons met ethische kwesties confronteert over de maatschappij waarin we leven en waarin economische belangen zwaarder wegen dan mensen en idealen. 

 

Vizor (2024)

In Halloubi’s eerste grote speelfilm Vizor blijkt dat de hoofdpersoon nietsvermoedend getrouwd is met zijn zus. Verward door zijn gevoelens voor zijn vrouw en zoon en getergd door een onoplosbaar dilemma slaat hij op de vlucht.

Het is slechts één van de lijnen in de film waarin verhalen over corruptie, gentrificatie en de complexiteit van de Marokkaanse samenleving losjes en open naast elkaar lopen. Net als de relatie waarin de hoofdpersoon zit gevangen, eindigt elke verhaallijn echter in een impasse. Halloubi onderzoekt in Vizor tevens de grenzen van het medium film, waarbij hij zijn aandacht richt op zowel het maakproces als zijn twijfels over de betekenis en relevantie van kunst in de bredere zin.

Halloubi verbeeldt de verscheurdheid die als rode draad door de film loopt door zijn vrije omgang met de camera. Zo staat de wereld soms letterlijk op zijn kop, wisselt hij kleur af met zwart-wit en toont hij het voorbijtrekkende landschap via het spiegelende vizier van een helm. Halloubi biedt in Vizor een visueel krachtige reflectie op de onoplosbare situaties die het leven ons voorschotelt.

Starttijden Vizor:
11.30, 13.00 en 14.30 uur.
Donderdagavond om 16.00 en 17.30 uur (behalve tijdens Punch).

 

 

Over Hamza Halloubi

Hamza Halloubi (1982, Marokko) woont en werkt in Brussel. In zijn video’s, installaties en schilderijen balanceert hij op de grens van realiteit en fictie en combineert hij persoonlijke verhalen met een collectieve geschiedenis. Daarmee maakt hij actuele onderwerpen als culturele identiteit, migratie en postkolonialisme op een intuïtieve en poëtische manier tastbaar. De worsteling van het creëren en de vraag wat kunst en kunstenaarschap in deze tijd betekenen zijn daarbij een terugkerend thema.

De Pont Museum organiseerde in 2015 Halloubi’s eerste museale solopresentatie en heeft sindsdien acht werken verworven voor de collectie. 

De werken in deze tentoonstelling zijn mede tot stand gekomen met steun van
Moussem, nomadisch kunstencentrum, Brussel en Vlaamse Gemeenschap