Giuseppe Penone

Het werk van Giuseppe Penone gaat over het verlangen naar de vereniging van mens en natuur, twee entiteiten die zich in de westerse samenleving ver van elkaar hebben verwijderd. Voortdurend probeert hij een lichamelijk, sensueel en poëtisch contact tussen de twee te realiseren. Penone’s referenties aan de natuur gaan vrijwel altijd gepaard met gebaren die aan zijn eigen lichaam herinneren. De grote installatie Palpebre (Oogleden) is samengesteld uit losse tekeningen die ieder op zich ‘ooglid’ zijn. Penone heeft de fijne aderpatronen op de binnenzijde daarvan met houtskool op vilt weergegeven. De geloken vormen van de afzonderlijke elementen gaan op in het monumentale landschap van de grote installatie en worden verbonden door kleine witte ‘ankers’: afdrukken in gips van een gedeelte van Penone’s gezicht, waarop hij zijn vingerafdruk heeft aangebracht. Het geheel maakt een organische indruk, alsof aan de opeenvolging van elementen een bepaalde groeiwijze ten grondslag ligt. In zijn teksten legt Penone bovendien een verband tussen de vorm van de oogleden en een natuurlijk landschap, waarin de heuvels ‘een oneindige reeks op de ruimte gerichte ogen’ vormen.